شهادت امام رضا علیه السّلام تسلیت باد

rate

شهادت امام رضا علیه السّلام تسلیت باد

۱۴۰۲/۰۷/۰۱0 دیدگاه417 مشاهده

روز یازدهم ماه ذیقعده سال 148 هـ.ق. در خانه حضرت امام موسی بن جعفر(ع) فرزندی چشم به جهان گشود که بعد از پدر و اجداد طاهرینش تاریخ ساز صحنه های علم و ایمان و امامت شد. ایشان در 35 سالگی عهده دار امر مهم امامت گردیدو پس از 20 سال و در آخر ماه صفر سال 203 هـ.ق. به شهادت رسید. دوران امامت آن حضرت همزمان با دوران انتقال علوم و برخورد افکار و عقاید و دوران ترجمه متون و معارف یونان و اسکندریه بود. مکتب ها و عقاید گوناگون در محیط اسلامی منتشر می گردید و به دنبال آن تضادّ و برخورد آراء و عقاید پیش می آمد که در این رهگذر تنها تکیه گاه معنوی مردم وجود پر فیض آن امام معصوم بود که به پیشرفت علم و ترویج معارف اسلامی اهتمام جدی داشت و شاگردان و پژوهشگران زیادی از محضرشان کسب علم و معرفت می نمودند. جلسات پر هیجان مناظره و مباحثه ایشان با رهبران فکری گروه ها و پیشوایان ملل و نحل مختلف در مرکز خلافت آنان و با حضور خلیفه وقت، شهرت دارد که در تبلیغ و گسترش اسلام آثار عمیقی داشت.

در سال 200 هـ.ق. مأمون خلیفه عباسی دستور داد تا حضرت امام رضا(ع) را از مدینه به مرو بیاورند. رجاءبن ابی الضحاک فرستاده وی نقل کرده است که «به فرمان خلیفه در طول راه هیچگاه از امام جدا نشده و به هر شهری که می رسیده است، مردم به سوی امام می شتافتند و مسایل علمی و دینی خود را سؤال کرده و پاسخ کافی دریافت می کردند.» در حدیث معروف سلسله الذهب که امام بزرگوار برای علما و دانشمندان شهر نیشابور بیان فرموده، آمده است: امام(ع) با تأکید بر کلمه «توحید» که دژ مستحکم الهی است و هر کس وارد آن شود از عذاب الهی در امان خواهد بود، مقداری مکث کرده و سپس فرمودند: «بِشُرُوطِها وَ أنا مِن شُروُطِها« یعنی ایمنی و آسایش از عذاب الهی با شرط «ولایت» به معنای صحیح آن ممکن و میسور می گردد.

در میان خلفای عباسی، مأمون از سیاست و کیاست و مکر بالاتری برخوردار بوده و از علوم مختلف نیز آگاهی داشته است. لذا حسب ظاهر در ترویج علوم و تشویق دانشمندان و برگزاری جلسات بحث و مناظره کوشا بوده و به شیعیان نیز ظاهراً انعطاف نشان می داده تا آثار سوء برخوردهای خشن پدرش را خنثی و حرکت های انقلابی علویون و مردم را تعدیل نماید. لذا در جهت تحکیم پایه های حکومت خود، ابتدا خلافت و سپس ولایتعهدی را با سوء نیت به امام رضا علیه السّلام پیشنهاد نمود. پس از مقاومت 2 ماهه حضرت و عدم پذیرش امام(ع) با اجبار و تهدید به مرگ کردن، امر ولایتعهدی را به حضرت تحمیل نمود. امام(ع) نیز به گونه ای عمل کرد که مأمون به هدف خود از نزدیک شدن به امام(ع) و کسب مشروعیت نرسد. فرمایشات مختلف و پی در پی امام همچون تشریح حدیث سلسله الذهب برای مردم نیشابور و تأکید روی اصل ولایت و اینکه فرمود: أنا مِن شُروُطِها و همچنین این جمله که : اگر مردم محاسن کلام ما را بدانند حتماً از ما پیروی خواهند کرد و نیز سلوک امام(ع) با مردم موجب شد تا سرانجام به دستور مأمون، امام(ع) را مسموم و به شهادت برسانند. بنابراین حضرت امام رضا علیه السّلام در سال 200 هـ.ق. وارد شهر مرو شد. در سال 201 هـ.ق. ولایتعهدی تحمیلی را پذیرفت و در سال 203 هـ.ق. به شهادت رسید. لیکن از مدت زمان کوتاه گفته شده استفاده کرد و بیش از یکهزار برده تربیت شده را آزاد کرد که در سرتاسر دنیای آن روز پراکنده شده و هر یک مبلّغ اسلام و اهل بیت(ع) گردیدند.