جلسه شصت و نهم تفسیر قرآن کریم (1403/09/22)

rate

جلسه شصت و نهم تفسیر قرآن کریم (1403/09/22)

۱۴۰۳/۱۱/۰۶0 دیدگاه241 مشاهده

به نام خدا
جلسه 69: پنج شنبه 22/09/1403
تفسیر سوره مبارکه تکویر
سوره تکویر در مکه نازل شده و دارای 29 آیه می باشد.
وقتی می گوییم یک سوره در مکه نازل شده است، بیشتر حال و هوای اعتقادی دارد؛ اعتقاد به خدا، جهان آخرت، قیامت و ...
وقتی می گوییم سوره ای مدنی است، بیشتر حال و هوای قوانین و مقررات دارد؛ مثل خانواده ، جنگ ، صلح و ...
آیات این سوره نشانه های فروپاشی این جهان و آغاز قیامت را بر می شمرد که بسیار هیجان انگیز و تکان دهنده و هولناک می باشد.
آیه اول: و در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود.
خورشید که قطرش هزاران کیلومتر است و میلیون ها سال نور و حرارت می دهد، عمرش به پایان می رسد.
مثل سفره یکبار مصرف که بعد از اتمام غذا با تمام محتویات درون سفره مچاله شده و به دور انداخته می شود، خورشید نیز این چنین خواهد شد
کُوِّرَت؛ یعنی درهم پیچیده بوده و به کناری انداخته خواهد شد.
پس در قیامت ما نور نداریم؛ به مانند معدنچیانی که در دل 700 متری زمین هر کدام یک چراغ دارند که با باطری کارمی کند، قیامت نیز اینچنین خواهد بود که هر کس با نوری که دارد به آن وارد می شود و کسانی هم هستند که هیچ نوری ندارند.
آیه دوم: در آن هنگام که ستارگان خاموش شوند، این ستارگانی که برآسمان دنیا چشم نوازی می کنند، خاموش خواهند شد.
آیه سوم: این کوه هایی که قرار کره زمین را برعهده دارند و ریشه هایشان در زمین است، از جا کنده می شوند و به مانند ابرها حرکت می کنند.
آیه چهارم: و در آن هنگام که با ارزش ترین اموال به دست فراموشی سپرده می شود.
عِشار یعنی شترها؛ عرب شتر را خیلی دوست داشته، بخصوص که شتر10 ماه بار دار باشد که هم بچه دار می شود و هم شیر می دهد و هم خود آن شتر با ارزش بوده و به عنوان سرمایه می باشد.
آن قدر وقوع قیامت وحشتناک است که انسان سرمایه های نفیسش را فراموش می کند.
عُطِّلَت یعنی به فراموشی سپرده می شود.
آیه پنجم: در آن هنگام که حیوانات وحشی و اهلی که روزی با هم دشمن و در جدال بودند، از وحشت این اتفاق بزرگ (قیامت) دور هم جمع می شوند.
آیه ششم: در آن هنگام که دریاها آتش می گیرند.
آب از دو عنصر اکسیژن و هیدروژن تشکیل شده که هر دو اشتعال آورند. در حادثه قیامت از فشاری که بر آب اقیانوس ها و دریا به آن ها می آید آتش می گیرند و آبی که روزی خنک کننده آتش بوده خود نیز آتش می گیرد.
آیه هفتم: در آن هنگام که انسانها آنهایی که با هم شبیه هستند، در کنار هم قرار می گیرند. صالحان در کنار صالحان و بدکاران و جهنمیان در کنار یکدیگر قرار می گیرند.
مثل دنیا که انسانها از طریق زبان و آداب و رسوم و سنن با یکدیگر مأنوس می باشند.
آیه هشتم: در آن هنگام که از دختران زنده بگور شده سؤال شود.
آیه نهم: که به کدامین گناه کشته شدند.
در زمان جاهلیت اخلاق های بسیار بدی بود که به واسطه اسلام از بین رفتند. یکی از این اخلاقیات زنده بگور کردن دختران بود، وقتی زنی دختری به دنیا می آورد، آن نوزاد دختر را در چاهی می انداختند و یا آن را تا 6 سالگی بزرگ کرده بعد از 6 سالگی دختر را به بیابانی برده و آن را در گودالی که از قبل آن را کنده بودند، انداخته و آنان را زنده بگور می کردند.
امام باقر علیه السلام در تفسیر این آیه می فرمایند که منظوراین آیه فقط دختران زنده بگور شده جاهلیت نیست، بلکه شیعیانی که مظلومانه در این راه به دست کفار، بی گناه کشته می شدند نیز پرسیده می شود که شما به چه جرمی کشته شده اید.
آیه دهم: در آن هنگامی که نامه های اعمال مثل یک کتاب باز می شود، کارهایی که تا آن زمان انجام داده ایم به دستمان داده می شود.
آیه یازدهم: در آن هنگامی که پرده ها از آسمان کنار زده می شود؛ یعنی حقایقی در جهان است که ما می توانیم آن را ببینیم؛ مثل فرشتگان و بهشت و جهنم که الآن هست ولی ما نمی توانیم ببینیم.
آیه دوازدهم: جهنم را مدیر عامل جهنم روشن می کند و شعله هایش رو به بالا می رود.
آیه سیزدهم: در آن هنگام که بهشت به بهشتیان نزدیک می شود.
امام موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: «من وقتی یاد این صحنه ها می افتم به گریه می افتم که ما را از قبور بیرون می آورند و می گویند که مجرمان یک طرف و مومنان یک طرف دیگر بیایید.»
آیه چهاردهم: هر کسی می داند از پیش چه چیزی فرستاده است و چه کاری مهیا کرده است.
امام موسی الکاظم علیه السلام می فرمایند: «چقدر خوب است قبل از این که به حسابمان برسند، خودمان به حساب خود رسیدگی کنیم.» در حدیث دیگری می فرمایند: «خوشا به حال کسی که هر شب قبل از خواب به حساب روزانه خود رسیدگی کند.»
هرکسی می داند که با خود چه آورده است: خدمت یا خیانت
خداوند وقتی مطلبی را می خواهد بگوید که ما جدی بگیریم، آن را با قسم شروع می کند.
آیه پانزدهم: قسم به ستارگانی که باز می گردند.
ستاره ها شب ها در آسمان هستند و روز با طلوع خورشید دیگر مشخص نمی شوند، ولی دوباره شب ها باز می گردند.
آیه شانزدهم: الجَوارِ (جمع جاریه یعنی در حرکتند) و الکُنَّس (جمع کانِس یعنی چشمک زن هستند).
یعنی ستارگان حرکت می کنند و سریع پنهان و پیدا می شوند.
بزرگان ما ستارگان را شبیه به مروارید هایی که بر روی پارچه سیاهی دوخته شده اند، می دانند. با فاصله مشخص از یکدیگر
همه ستارگان جابجا می شوند، به این طرف و آن طرف می روند؛ بجز 5 ستاره.
امیر المؤمنین حضرت علی علیه السلام در تفسیر بر این آیات، این ستارگان را نام برده اند: عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل. این 5 ستاره با ستاره های دیگر فرقشان در این است که این ها را با چشم طبیعی نیز در شب می توان دید.
آیه هفدهم: قسم به شب وقتی پشت می کند و تمام می شود؛ یعنی هنگان سحر می رود.
آیه هجدهم: قسم به صبح وقتی با وزش نسیم نفس می کشد؛ حالا این نفس کشیدن را به صبح نسبت داده اند.
آیه نوزدهم: این آیات قرآن که خورشید و ستارگان و ... چه می شوند؛ اینها کلام خدا توسط فرستاده او یعنی جبرئیل امین است که او کریم (بزرگوار) است.
آیه بیستم: ذی قُوَّةٍ (یعنی قدرتمند است) و مَکینٍ (یعنی آبرو دارد)؛ یعنی جبرئیل نزد خداوند آبرو دارد.
روزی پیامبر (ص) از جبرئیل پرسیدند که این قدرتت را برای من تعریف کن.
جبرئیل گفت: «یا رسول الله! در زمان قوم لوط، چهار شهر را بالا بردم و بر زمین کوبیدم؛ این قدرت من است.»
آیه بیست و یکم: خداوند فرشتگان بی شماری دارد، ولی فرمانده فرشتگان جبرئیل امین است.
مُطاعٍ (یعنی فرشتگان از او اطاعت می کنند).
ثَمَّ أمینٍ (یعنی در آن مقام بالا آیاتی را که خداوند به او می دهد تا به پیامبر(ص) برساند، دستکاری نمی کند).
آیه بیست و دوم: مشرکین به پیامبر ما دیوانه می گفتند و در آیه خداوند می فرماید که پیامبر شما دیوانه نیست.
آیه بیست و سوم: پیامبراسلام (ص)، جبرئیل را در یک نقطه بلند و روشن تماشا کرده که جزئیات آن در سوره نجم آمده است.
آیه بیست و چهارم: ضَنین یعنی بخیل. معنی آیه این است که پیامبراسلام (ص) پیام های خدا را که از طریق جبرئیل برای ایشان می آوردند، سخاوت مندانه در اختیار بشریت قرار می دادند.
آیات بیست و پنجم الی بیست و نهم: مشرکین و کفار می گفتند: «حرف هایی که پیامبر (ص) می زند، از خودش نیست و این حرف ها را شیاطین به او القا می کنند». در این آیات می فرماید که این ها (آیات قرآن) از شیطان نیست؛ بلکه از جبرئیل و از سوی خداوند یکتا آورده شده است.
این آیات ما را به سفری برد؛ به پایان دنیا و آغاز قیامت.