دعاى روز بيست و هفتم ماه مبارک رمضان
اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي فِيهِ فَضْلَ لَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ صَيِّرْ أُمُورِي فِيهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَى الْيُسْرِوَ اقْبَلْ مَعَاذِيرِي وَ حُطَّ عَنِّيَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ يَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِينَ
اى خدا در اين روز فضيلت ليلة القدر را نصيب من گردان و تمامامور و كارهاى مشكل مرا آسان گردان و عذرهايم بپذير و وزر و گناهم محو و نابود ساز اى رءوف و مهربان در حق صالحان. |
حدیث یار
امام علي (ع):
ايمان، درختي است كه ريشه اش يقيين ، شاخه اش پرهيزكاري، شكوفه اش حياء، و ميوه اش بخشندگي است.
بحارالانوار، ج69، ص72
|
جدايي از محبوب
زمان و مكان و ساير چيزهايي كه از قبيل حيوانات نيستند، گرچه در اين عالم و به اين شكل درك و شعوري ندارند ولي تمام آنها در بعضى از عالمهاى بالاتر داراى زندگى، درك، توانايى سخن گفتن و بيان نمودن و دوستى و دشمنى ميباشند. و روايات بسيارى كه درباره احوال عالم برزخ و قيامت رسيده و نيز مكاشفات اهل مكاشفه اين مطلب را ثابت ميكند. تمام موجودات اين عالم، قبل از بوجود آمدن، در عالمهاى ديگرى بوجود آمدهاند و موجودات در هر عالمى شكل و خصوصياتى مخصوص به آن دارند كه با شكل و خصوصيات اين عالم فرق ميكند.يكي از خصوصياتى كه بعضى از عالمهاى برتر دارند اين است كه تمام موجودات آن زنده بوده و داراى شعور ميباشند و شايد اين آيه هم اشاره به همين مطلب داشته باشد: «و همانا سراى آخرت بهترين زندگى است.»«» زيرا فقط سراى آخرت را زندگى ناميده است.
رواياتى كه درباره سخن گفتن ميوه ها در بهشت و خوشحال شدن تخت و سرور او بخاطر تكيه زدن مؤمن بر آن وارد شده است نيز دلالت بر حيات موجودات در عالم آخرت دارد و حتى بعضى از روايات دلالت بر سخن گفتن زمين با مؤمن و كافر دارد.سخن گفتن سنگريزه در دست رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه از معجزات آن بزرگوار است نيز از همين قبيل است، زيرا سخن گفتن آن در ملكوتش ميباشد. و اعجاز رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فقط در رسانيدن سخن گفتن (با زبان ملكوتى) او به گوش مردم اين جهان است.حتى تمام معجزاتى كه پيامبران و اولياء از خود بروز دادهاند، از قبيل به سخن واداشتن جمادات و زنده كردن آنها، از همين قبيل است.زندگى عصاى موسى و پرنده عيسى يك زندگى ملكوتى و بر اهل اين عالم پوشيده بود و زمانى كه خداوند لازم ديد اين زندگى را براى مردم آشكار نمود. زمان نيز در بعضى از عوالم خود زنده و داراى شعور است. پس وداع با او و مخاطب ساختن او در عالم خودش چه اشكالى دارد مهم اين است كه وداع كننده بايد در اظهار غم و اندوه هنگام وداع راستگو باشد، تا مبادا با دروغ و نفاق - در چنين زمان گرانقدرى - اين ماه را به پايان برساند، گرچه چنين صداقتى فقط براى كسانى تحقق پيدا ميكند كه با اشتياق و علاقه نه با نارضايتى و زحمت اين ماه را بسر برده باشند.
بطور كلى غم در ماهيت وداع وجود دارد، و فقط كسى غمگين ميشود كه به همراه وداع كننده خود علاقمند باشد و چنين كسى نه تنها با او مخالفت نميكند، بلكه آنچه را كه مورد علاقه اوست بجا ميآورد.
بنابراين اگر از آمدن ماه رمضان و روزه و عبادتهاى آن خوشحال باشى و به آن علاقمند بوده و نسبت به انجام اعمالى كه در اين ماه وارد شده، با توجه و در اين جهت جدى و به كرامت، فضل و فايده آن - آنگونه كه بايد - معتقد باشى، طبيعى است كه از جدايى آن غمگين شده و بسر آمدن آن براى تو سخت است. و در چنين صورتى اگر بگويى:« سلام بر تو كه همراهى و وجودت گرانقدر و نبودن و جداييت فاجعه است».راستگو خواهى بود. و نيز اگر در مناجات با پروردگار خود بگويى: « ما با او مانند كسى كه جدايى از او سخت و رفتن او موجب وحشت است، وداع كرده و غمگين شديم.» گفتار تو صادقانه خواهد بود. اگر بدانى كه اين ميهمان باعث نجات تو از جهنم و رسانيدن تو به بالاترين درجات نزديكى در بهترين مكانهاى صدرنشين بهشت همراه با پيامبران و صديقين شده، و تو را در مكان صدق همراه پيامبران و رسولان و فرشتگان مقرب خواهد نشاند، چگونه با اين ميهمان برخورد ميكنى و از همراهى آن لذت ميبرى و چگونه از او مراقبت كرده و خود، خانواده و تمام چيزهايى را كه براى تو عزيز است فداى آن ميكنى و چگونه از جدايى آن به وحشت ميافتى در اين هنگام با حالتى با آن وداع ميكنى كه سرور سجده كنندگان عليه السّلام با آن وداع نمود، و ماه رمضان نيز آنگونه كه با او وداع نمود با تو وداع خواهد كرد. و حتى بهتر از وداع تو با تو وداع ميكند و هنگام وداع با تو بالاتر از آنچه كه تو اظهار كردى، اظهار ميكند. زيرا هميشه عنايت مقام بالا بهتر و كاملتر از مقام پايين است.
ترجمه المراقبات تاليف آيت الله ميرزا جواد ملكي تبريزي(ره)
|
نماز شب بيست و هشتم ماه مبارك رمضان
شش ركعت، در هر ركعت حمد و صد مرتبه آيه الكرسي و صد مرتبه توحيد و صد مرتبه كوثر و بعد از نماز صد مرتبه صلوات بر محمد وآل محمد(ص). فقير گويد: نماز شب بيست و هشتم موافق آنجه من يا فتم بدين كيفيت است: شش ركعت نماز كند به فاتحه الكتاب و ده مرتبه آيه الكرسي و ده مرتبه سوره كوثر و ده مرتبه سوره توحيد و صد مرتبه صلوات بفرستد بر پيغمبر (ص)
|
ترجمه |
به نام خداوند بخشنده مهربان
خواهندهاى عذابى رخدادنى را طلب كرد.
كه براى كافران بازدارنده اى ندارد.
از جانب خداوند صاحب درجات.
كه فرشتگان و روح در روزى كه به اندازه پنجاه هزار سال دنيوي است به سوى او فرا ميروند.
پس صبرى نيكو پيشه كن.
آنان آن را دوردست ميبينند.
و ما نزديك ميبينيمش.
روزى كه آسمان چون فلز گداخته شود.
و كوهها همچون پشم رنگين گردد.
و هيچ خويشاوندى از حال خويشاوندى نپرسد.
در حالى كه به همديگر نشان داده شوند؛ گناهكار آرزو كند كه عذاب چنين روز را با فداكردن پسرانش و همسرش و برادرش باز خرد.
همچنين خاندانش كه به او سر و سامان داده است.
همچنين هر كس كه در روى زمين است، آنگاه باز رهاندش.
حاشا، آن آتشى زبانهزن است.
بركننده پوست سر.
كه هر كس را كه به حق پشت كرد و از ايمان روى گرداند، به خود ميخواند.
همان كسى كه مال اندوخت و جابجا كرد.
بيگمان انسان ناشكيب آفريده شده است.
چون شر به او رسد، بيتاب است.
و چون خير به او رسد، بازدارنده است.
مگر نمازگزاران.
آنان كه در نمازهايشان پيگيرند.
و كسانى كه در اموالشان حقى معين است،
براى سائل و محروم.
و كسانى كه روز جزا را باور ميدارند.
و كسانى كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند.
بيگمان عذاب پروردگارشان، بدون ايمنى است.
و كسانى كه پاكدامنى ورزند.
مگر در مورد زنانشان يا ملك يمينهايشان، كه در اين صورت نكوهيده نيستند.
پس كسانى كه از اين فراتر روند، آنانند كه تجاوزكارند.
و كسانى كه در برابر امانتها و پيمانهايشان رعايتگرند.
و كسانى كه در مقام گواهيدادنهايشان ايستاده اند.
و كسانى كه بر نمازهاى خويش مواظبت دارند.
اينان در بوستانهايي، گرامى داشته شده اند.
|