دعاى روز چهاردهم ماه مبارک رمضان
اللَّهُمَّ لاَ تُؤَاخِذْنِي فِيهِ بِالْعَثَرَاتِ وَ أَقِلْنِي فِيهِ مِنَ الْخَطَايَا وَ الْهَفَوَاتِوَ لاَ تَجْعَلْنِي فِيهِ غَرَضاً لِلْبَلاَيَا وَ الْآفَاتِ بِعِزَّتِكَ يَا عِزَّ الْمُسْلِمِينَ
اى خدا در اين روز مرا به لغزشهايم مؤاخذه مفرما و عذر خبطو خطاهايم بپذير و مرا هدف تير بلاها و آفتها قرار مده به حق عزت و جلالت اى عزت بخش اهل اسلام.
|
|
حدیث یار
امام علي (ع):
صبر در كارها به منزله سر در بدن است، همچنان كه اگر سر از بدن جدا شود بدن فاسد مي شود ، صبر نيز هرگاه از كارها جدا شود كارها تباه مي گردد
كافي ج2 ص87
|
|
خسران
خسران در لغت به زيانى كه موجب نابودى اصل سرمايه باشد اطلاق مىشود. گويى سرمايه عمر همانند برفى است كه در برابر آفتاب سوزان سريعا آب شده و از بين مىرود، با اين تفاوت كه قطرات برف آب شده در زمين مى ماند اما از لحظات عمر انسان حتى يك ثانيه قابل بازگشت نيست.
بنابر اين، اگر كسى يك لحظه غفلت كند به همان اندازه دچار خسران ابدى شده است. بر فرض كه انسان بتواند در آينده از سرمايه زندگى به طور شايسته بهره بردارى كند، بى ترديد، نسبت به گذشته مغبون است، زيرا هر ظرفى گنجايش مظروفى متناسب با خود و هر لحظه تكليف مخصوص به خود دارد و چگونه ممكن است گذشته را در اين ظرف محدود جاى داد و جبران كرد، مگر آنكه لطف خاص الهى شامل حال شود. گيرم كه توبه كرديم و صادقانه به سوى خدا بازگشتيم ولى توبه جز مغفرت و عفو اثر ديگرى ندارد. توبه و استغفار به حسب طبع اولى موجب رفع عذاب است نه ترفيع مقام. به ديگر سخن، توبه تنها رافع عذاب دوزخ است نه موجب سربلندى و افتخار. خوشا به حال آنان كه از تمام لحظات و امكانات بهره وافر مىگيرند و حتى براى ساعات آرامش و استراحت خود نيز به گونهاى برنامهريزى مى كنند كه خوابشان عبادت و نفسهايشان تسبيح محسوب مىشود، چنانكه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلم در باره روزهداران ماه رمضان فرمود: أنفاسكم فيه تسبيح و نومكم فيه عبادة و عملكم فيه مقبول.«»... در اين ماه خوابتان عبادت و نفسهاى شما به منزله تسبيح است و اعمالتان پذيرفته مى شود.
تنها يك گروه از بندگان خدا مى توانند به جبران ما فات اميدوار باشند آنها مجاهدان در راه خدايند، يعنى آنها كه راه شهادت و جانبازى را برگزيده اند، كه شهادت در راه خدا نردبانى است براى صعود به ملأ اعلى و جهشى است به سوى تعالى و قرب پروردگار. اين گروه علاوه بر آنكه از آمرزش و عفو الهى برخوردار مى شوند تمام كمبودها و نواقص گذشته را نيز جبران مى كنند و در اثر ايثار و جانبازى و فداكارى يكشبه ره صد ساله را مى روند، يعنى هر چه در قوه دارند به فعليّت تبديل مىگردد تا آنجا كه به نزد پروردگار مىشتابند و در آنجا با حضور جمعى و ظلى به حيات ابدى و ضيافت سرمدى مفتخر مىشوند.
امّا اينكه آيا ساير مردم مىتوانند به وسيله توبه و بازگشت، گذشتهها را كاملا جبران كنند، خدا مىداند، ولى به نظر نويسنده بسيار دشوار است كه چنين توفيقى نصيب همگان شود.امكان دارد كسى بگويد كه از آيات و روايات مربوط به توبه استفاده مىشود كه توبه علاوه بر جلب مغفرت و رحمت الهى، سيئات انسان را به حسنات تبديل مىكند. خداوند متعال در سوره فرقان مى فرمايد:
الا مَنْ تابَ وَ امَنَ وَ عَمِلَ عَمَلا صالِحا فَاولئِكَ يُبَدِّلُ اللّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ.... 25: 70«» هر كس توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد، خداوند سيئات [: اعمال بد] او را به حسنات [: اعمال خوب] تبديل مىكند.... بنابر اين، توبه كنندگان مىتوانند اميدوار باشند كه به وسيله توبه كمبودهاى گذشته را جبران كنند. برخى از مفسّران گفتهاند از ظاهر آيه بر مىآيد كه خداوند متعال در اثر توبه گذشتهها را جبران مىكند و تاريكيها را به روشنى بر مى گرداند، يعنى گناهان گذشته بكلّى محو و به جاى آن حسنات نوشته مىشود. ولى گروه ديگر از مفسّران گفتهاند خداوند متعال توبه كنندگان را پس از توبه، از كارهاى زشت باز مى دارد و به انجام كارهاى نيك توفيق مىدهد كه ديگر گرد گناه نگردند.
نقطه هاى آغازدراخلاق عملى ص : 348
|
|
نماز شب پانزدهم ماه مبارك رمضان
چهار ركعت، در ركعت اول بعد از حمد صد مرتبه سوره توحيد و دو ركعت ديگر پنجاه مرتبه توحيد
|
| ترجمه ایه 184 الی 189 سوره مبارکه الکوثر |
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
و فرمانروايى آسمانها و زمين از آن خداوند است و خدا بر هر كارى تواناست.
در آفرينش آسمانها و زمين و در پى يكديگر آمدن شب و روز، مايه هاى عبرتى براى خردمندان است.
همان كسانى كه خداوند را در همه احوال ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده، ياد مىكنند و در آفرينش آسمانها و زمين مى انديشند كه پروردگارا اين را بيهوده نيافريده اى، پاكا كه تويى، ما را از عذاب (آتش) دوزخ در امان بدار.
پروردگارا تو هر كس را كه به دوزخ درآورى، خوار و رسوايش ساختهاى و ستمكاران ياورانى ندارند.
پروردگارا ما شنيديم كه دعوتگرى به ايمان فرا مىخواند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد، و ما ايمان آورديم، پروردگارا گناهان ما را بيامرز و سيئات ما را بزداى و ما را در زمره نيكان بميران.
پروردگارا آنچه بر زبان پيامبرانت وعده دادهاى به ما ببخش و ما را روز قيامت خوار و رسوا مگردان، چرا كه تو خلف وعده نمى كنى.
آنگاه پروردگارشان دعاى آنان را اجابت كرد كه من عمل هيچ صاحب عملى را از شما چه مرد باشد، چه زن -كه همه همانند يكديگريد- ضايع و بى پاداش نمىگذارم، آرى كسانى كه هجرت كردهاند و از خانه و كاشانههايشان رانده شدهاند و در راه من آزار ديدهاند و به جهاد پرداختهاند و كشته شدهاند، سيئاتشان را مى زدايم و به بوستانهايى كه جويباران از فرودست آن جارى است درشان مى آورم، اين پاداش الهى است و پاداش نيكو نزد خداوند است.
|
