اعمال روز دهم ماه مبارک رمضان

‏rate ‏

١٤٣٨/٠٨/٢٨0 comments11523 views

دعاى روز دهم ماه مبارک رمضان

‏‏‏‏اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنَ الْمُتَوَكِّلِينَ عَلَيْكَ وَ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنَ الْفَائِزِينَ لَدَيْكَ‏وَ اجْعَلْنِي فِيهِ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ إِلَيْكَ بِإِحْسَانِكَ يَا غَايَةَ الطَّالِبِينَ‏
اى خدا مرا در اين روز از آنان كه بر تو توكل كنند و نزد تو فوز و سعادت يابند قرار ده و مرا از آنان كه مقربان درگاه تو باشند قرار ده به حق احسانت اى منتهاى آرزوى طالبان.

حدیث یار

حضرت رسول اكرم(ص):

هركس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد هرگاه وعده مي دهد(بدان) وفا كند.

بحارالانوار – ج75-ص94

[تدبر در قرآن‏] :

خداى متعال می فرمايد:
أ فلا يتدبرون القرآن أم على قلوب أقفالها 47: 24، چرا در قرآن انديشه نمی كنند، يا بر دلهاشان قلفهايى است. كسى كه در قرآن تدبر و انديشه می كند بايد به اندازه تدبرش معنى كلام و بزرگى آن و عظمت گوينده را فهميده، و در هنگام قرائت با حضور قلب بوده و در آن انديشه نمايد، منظور از كلام را بفهمد و موانع فهم را از بين ببرد، احكام و مواعظ آن را مخصوص خود بداند تا از كلام الهى تأثير پذيرد، تا آنگاه انديشه و درك او بيشتر شده و به عوالم زيبا و مقامات بالايى برسد. رعايت بعضى از امور مذكور لازم بوده و رعايت بعضى از آنها واجب نيست، گرچه خيلى مفيد و سودمند است.
منظور از فهميدن معناى كلام خدا اين است كه اجمالا بداند كه كنه قرآن از انوار خدا بوده و در عالمها مظاهرى دارد كه اين مظاهر نيز تأثيراتى دارد. در عوالم آخرت صورتى مانند صورت پيامبران، فرشتگان و بندگان صالح خدا داشته، در اين شكل سخن گفته، در پيشگاه خداوند شفاعت كرده و شفاعت او قبول می شود و شافعى است پذيرفته شده و راستگوئى است كه تصديق شده است. در حقيقت جلوه‏اى از جلوه‏هاى خداى بزرگ است. مطالبى كه درباره قرآن گفتيم همگى برگرفته از روايات اهل بيت عليهم السّلام بود، كسانى كه متولى قرآن بوده و از آن جدا نمی شوند. هر چيزى در قرآن بيان شده، و دانش آنچه بوده و خواهد بود، در آن است، و نورى است كه خداوند بوسيله آن كسانى را كه پيرو خوشنوديش باشند به راههاى سلامتى راهنمايى نموده، و با اذن خود آنان را از تاريكيها خارج و به راه راست هدايت می كند، حتى حقيقت آن در بعضى از عوالم با حقيقت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و جانشينان پاك او يكى است. چنانچه اين فرمايش امير المؤمنين عليه السّلام: «انا القرآن الناطق، من قرآن ناطق هستم.» از اين مطلب پرده برمی دارد.
تمام كلام اين كه قرآن حقيقتى دارد. و حقيقت او بگونه‏اى است كه اين علوم به كنه شناخت آن نمی رسد. و او چنان است كه خداى متعال فرموده است: «جز دست پاكان به آن نمی رسد.»«» درك حقيقت قرآن ملازم با شناخت عظمت آن و شناخت عظمت آن ملازم با درك عظمت گوينده آن است، بنابراين كسى كه آن را بدينگونه شناخت، بايد هنگام تلاوت آن حضور قلب داشته و هنگام قرائت، سعى كند در آن تدبر كرده و سعى كند منظور سخن، اشارات و نكات قرآن را بفهمد. و بدين ترتيب به علم مبدأ و معاد - كه همان علم به خدا، فرشتگان، كتابهاى او و روز قيامت و شناخت حقيقت اشيا می باشد. - كه در قرآن هست دست يابد. از امير المؤمنين عليه السّلام روايت شده است كه فرمودند: اسرارى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با من در ميان می گذاشت از مردم نمی پوشاندم و فقط در جايى آن را كتمان می كردم كه كسى كه توان فهم كتاب خدا را داشته باشد نمی يافتم.
اكنون بد نيست نمونه‏اى از تدبر و فهميدن قرآن بيان كنيم تا براى كسانى كه می خواهند به اين امر بپردازند، مفيد باشد: وقتى انسان در سوره واقعه می خواند: أ فرأيتم الماء الّذي تشربون 56: 68، آيا آبى را كه می آشاميد، ديديد؟ می تواند فكر خود را محدود به مزه آب نكند و درباره مطالب مختلفى پيرامون آن بينديشد. از جمله درباره بوجود آمدن تمام اشياء از آن بينديشد. مثلا فكر كند كه آب چگونه در اشكال گوناگون دانه، گياه، حيوان و انسان يافت می شود. آنگاه درباره اجزاى انسان فكر كند، اجزاى ظاهرى مانند گوشت و استخوان و... چشم و گوش و... نيروها و اخلاق عالى و اخلاق رذيله و آثار آن در دنيا و آخرت، تا نوبت به تفكر درباره مراتب عقلهاى خود رسيده و در مورد عقل مستفاد فكر كند و ببيند كه گويا عالم مستقلى در مقابل اين عالم است و گويا عالم كوچكى است و حتى آن را عالم بزرگى ببيند. آنگاه در تفكر خود به مبدأ آب باز گشته و همانگونه كه در قرآن است، بفهمد آب از آثار رحمت خداوند بوده و نيز بفهمد كه رحمت از صفات خداوند است. و بدين ترتيب آب را نعمتى از نعمتهاى خداوند بداند.

ترجمه ‏المراقبات

نماز شب يازدهم ماه مبارك رمضان

دو ركعت، در هر ركعت حمد و بيست مرتبه سورة كوثر

رمضان شهرری :

رمضان شهرري ديدنيه
صداي مناجات از گُلدسته ها
نماز جماعتاي در حرم
صوت قاريان قرآن كريم
زن و مردِ روزه دار و با صفا
با حجاب و غيرت و مردونگي
همگي غرق نيايش، غرق نور
افطارا چشمم به گُنبد روشنه
همون آقا كه ز نسل مجتباستع
بيائيد كنارِ حوض حرمش
يك نگا به گُنبد طلا كنيم
حقّ پيغمبرمون ص ادا كنيم
من امامزاده طاهر ع رو دوست دارم
آقام حمزه ع به همه صفا ميده
قربون روزه داراي حرمش
از آقام مي خوام به من جلا بده
دو ست دارم تُو رمضان آدم بِشَم
تُو مصلّي، شب و قرآن بگيرم
دوست دارم با كفتراش پَر بِكِشَم
سرِ سفرشون غذايي بِبَرم
همچو مولامون علي ع در بزنم
من بِرَم راه علي ع و بچه هاش ع

گُل ز باغ رمضان چيدنيه
روح ميده به مؤمنا، به خسته ها
بهترين خاطره است توي سَرم
كنار ضريح سيّدالكريم ع
همه مشغول مناجات و دعا
همسفر، در هجرت و فرزانگي
قلب دوستام زين ضيافت پُر سُرور
دلخوشم عبدالعظيمع نيگام كُنه
گر دعا كُنه براي من، رواست
بشينيم به انتظار قدمش
درد و غم رو ز دلا جدا كنيم
با كتاب و عترتش ⁽¹⁾ دعا كنيم
تُو خوابام سَر روي پاهاش مي ذارم
مريضاي شهرمون شِفا ميده
دست كوچيكم بسوي كَرَمِش
به تموم مؤمنا عطا بده
با تموم خوب ها هم قسم بِشَم
اونقَده خدا بگم تا بميرم
تُو خونة يتيما سَر بِكَشَم
براشون هر چي كه مي خوان بِخَرم
به همه بيچاره ها سَر بزنم
من بِشَم فداي اشك تو چاهاش ⁽²⁾

مادرم فداي همسرش^(س) بشه
اون سري كه ضرب شمشير پاره كرد
اون سري كه سجده بر خدا ميكرد
اون سري كه سرفراز همه بود
اون سري كه شبها خوابش نمي بُرد
اون سري كه " هَلْ اَتى" خونده براش
اون سري كه باب شهر ⁽⁵⁾ علم بود
اون سري كه "عاليِ اَعْلا " بود
رمضان ماه عليِّ مرتضاست ع
شيطونا تُو رمضان زندونيند
شعر " سلطاني" نشونِ شيعه گي است

پدرم قربونيِ ⁽³⁾ سرش بِشِه
چاره هاي همه رو بيچاره كرد
براي ما بچّه ها دعا ميكرد
بر خيامِ دين حق قائمه بود
جز نون جُو چيز ديگه نمي خورد
پدر و مادر من بِشَن فداش
حاكمِ جود و سخا و حلم بود
يار مظلوم ، بر ستم ⁽⁶⁾ اعدا بود
رمضان بهار قرآن و دعاست
اگه راهشون نديم ، اينجوريند
ورنه در عجز و خضوع و بندگي است