تحقیقات جدید دانشگاه کانزاس حاکی از آن است که بمباران زمین با تابش ناشی از انفجار دو ابر نواختر بر جو زمین و حیات روی آن تاثیر گذاشته و باعث انقراض جمعی در حدود دو میلیون سال قبل شده است. 
به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، این یافته‌ها از تحقیقات اخیر که از ایزوتوپ‌های آهن زمین برای شناسایی دو رویداد تاریخی ابرنواختر استفاده کرده بود، پشتیبانی می‌کند.
طی تحقیق مذکور، دانشمندان با بررسی شواهد ایزوتوپ آهن-60 در کف دریا و روی ماه دریافتند که تابش ناشی از یک انفجار بین 1.7 تا 3.2 میلیون سال قبل فضا را در برگرفته و انفجار دیگر نیز بین 6.5 تا 8.7 میلیون سال پیش رخ داده بود.
اکنون محققان در مقاله‌ای که در مجله Astrophysical منتشر شده، تاثیر این رویدادها بر زمین را با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای بررسی کرده‌اند.
به گفته آن‌ها، انفجار این دو ستاره باعث ایجاد نور آبی‌رنگ درخشانی در آسمان شد که الگوی خواب حیوانات را برای چند هفته مختل کرده بود. اما بیشترین تاثیر این ابرنواخترها از تابش آن‌ها ناشی می‌شد که احتمالا موجودات زمینی و دریایی را در معرض میزان تابشی معادل پرتوهای سی‌تی‌اسکن در یک سال قرار داده بود.
البته این ابرنواخترها بیش از 300 میلیون سال قبل رخ داده‌اند که نور و تابش ناشی از انفجارشان به دلیل فاصله دور آن‌ها بین 1.7 تا 8.7 میلیون سال قبل به زمین رسید.
قرار گرفتن در معرض پرتوهای کیهانی این ابرنواخترها تاثیرات زیادی بر جو زمین و موجودات زنده آن داشته است. برای مثال، این تحقیق نشان می‌دهد که این ابرنواخترها احتمالا باعث افزایش 20 برابر تابش توسط میون‌ها در سطح زمین شدند. میون یک ذره بنیادی و یکی از ساختارهای اصلی فیزیک مانند الکترون است.
این ذرات معمولا از میان بدن عبور می‌کنند اما اگر میزان آن 20 برابر شود، دوز تابش در بدن بشدت افزایش پیدا کرده و می‌تواند خطر سرطان و جهش‌های ژنتیکی را افزایش دهد. این امر شاید منجر به انقراض کوچکی در آن زمان شده، اما همین جهش‌های ژنتیکی باعث تسریع تکامل شده‌اند.
انقراضی که باعث شد دوره پلیوسن به پایان رسیده و دوره پلیستوسن حدود 2.59 میلیون سال قبل آغاز شود، شاید تا حدی با این افزایش تابش کیهانی مرتبط باشد که به سردتر شدن آب‌وهوا نیز کمک کرد.
