۳۸۴۷

الغَفلَةُ عَنِ النِّعَمِ

۲۰۴۱۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :نِعمَتانِ مَفتونٌ فيهِما كَثيرٌ مِن النّاسِ : الفَراغُ و الصِّحَّةُ.^۱

۲۰۴۱۱.عنه صلى الله عليه و آله :الصِّحَّةُ و الفَراغُ نِعمَتانِ مَكفُورَتانِ.^۲

۲۰۴۱۲.عنه صلى الله عليه و آله :نِعمَتانِ مَكفورَتانِ : الأمنُ و العافِيَةُ.^۳

۲۰۴۱۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن كانَ في النِّعمَةِ جَهِلَ قَدرَ البَلِيَّةِ.^۴

۲۰۴۱۴.عنه عليه السلام :إنّما يُعرَفُ قَدرُ النِّعَمِ بمُقاساةِ ضِدِّها.^۵

۲۰۴۱۵.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :تُجهَلُ النِّعَمُ ما أقامَت. فإذا وَلَّت عُرِفَت.^۶

۲۰۴۱۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كَم مِن مُنعَمٍ علَيهِ و هُو لا يَعلَمُ !^۷

۳۸۴۷

غفلت از نعمت ها

۲۰۴۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو نعمت است كه بسيارى از مردم در آنها آزموده مى شوند [يا به سبب آنها به گمراهى و فساد مى افتند] : فراغت و تندرستى.

۲۰۴۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :تندرستى و فراغت دو نعمتى هستند كه ناسپاسى مى شوند (كسى قدر آنها را نمى داند).

۲۰۴۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو نعمت است كه ناديده گرفته مى شود : امنيّت و سلامت.

۲۰۴۱۳.امام على عليه السلام :كسى كه در نعمت باشد، قدر گرفتارى را نمى داند.

۲۰۴۱۴.امام على عليه السلام :قدر نعمت ها در قياس با ضدّ آنها شناخته مى شود.^۸

۲۰۴۱۵.امام حسن عليه السلام :نعمت ها تا هستند نا شناخته اند و همين كه رفتند [قدرشان ]شناخته مى شوند.

۲۰۴۱۶.امام صادق عليه السلام :بسا كسى كه نعمتى به او ارزانى شده است و خودش نمى داند.

1.الخصال : ۳۵ / ۷.

2.بحار الأنوار : ۷۷ / ۱۶۸ / ۴.

3.بحار الأنوار : ۸۱ / ۱۷۰ / ۱.

4.بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۲ / ۷۰.

5.غرر الحكم : ۳۸۷۹.

6.بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۱۵ / ۱۲.

7.الخصال : ۲۲۳ / ۵۱.

8.و به قول شيخ اجلّ، سعدى : قدر عافيت كسى داند كه به مصيبتى گرفتار آيد.