۳۲۳۶

القُرآنُ

الكتاب :

وَ لَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعا مِنَ الْمَثَانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ».^۱

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ».^۲

الحديث :

۱۶۵۷۱.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ لَمّا قِيلَ لَهُ : اُمَّتُكَ سَتُفتَتَنُ. فَسُ ) : كتابُ اللّه ِ العَزيزُ. الذي لا يَأتيهِ الباطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ و لا مِن خَلفِهِ. تَنزيلٌ مِن حَكيمٍ حَميدٍ. مَنِ ابتَغَى العِلمَ في غَيرِهِ أضَلَّهُ اللّه ُ.^۳

۱۶۵۷۲.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ القرآنَ لَيُصَدِّقُ بَعضُهُ بَعضا. فلا تُكذِّبوا بَعضَهُ بِبَعضٍ.^۴

۱۶۵۷۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :خَطَبَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فقالَ: لا خَيرَ في العَيشِ إلاّ لِمُستَمِعٍ واعٍ أو عالِمٍ ناطِقٍ. أيُّها الناسُ. إنّكُم في زَمانِ هُدنَةٍ. و إنّ السَّيرَ بِكُم سَريعٌ. و قد رَأيتُمُ اللَّيلَ و النَّهارَ يُبلِيانِ كُلَّ جَديدٍ. و يُقَرِّبانِ كُلَّ بَعيدٍ. و يَأتِيانِ بكُلِّ مَوعودٍ. فَأعِدُّوا الجِهادَ لِبُعدِ المِضمارِ. فقالَ المِقدادُ : يا نَبِيَّ اللّه ِ. ما الهُدنَةُ ؟ قالَ : بَلاءٌ و انقِطاعٌ. فإذا التَبَسَتِ الاُمورُ علَيكُم كَقِطَعِ اللَّيلِ المُظلِمِ فعلَيكُم بالقرآنِ ؛ فإنّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ.و ماحِلٌ مُصدَّقٌ. و مَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ إلَى الجَنَّةِ. و مَن جَعَلَهُ خَلفَهُ قادَهُ إلَى النارِ. و هو الدليلُ إلى خَيرِ سَبيلٍ. و هو الفَصلُ ليسَ بالهَزلِ. لَهُ ظَهرٌ و بَطنٌ. فظاهِرُهُ حِكَمٌ. و باطِنُهُ عِلمٌ. عَميقٌ بَحرُهُ لا تُحصى عَجائبُهُ، و لا يَشبَعُ مِنهُ عُلَماؤهُ. و هو حَبلُ اللّه ِ المَتينُ. و هُو الصِّراطُ المُستَقيمُ... فيهِ مَصابيحُ الهُدى. و مَنارُ الحِكمَةِ. و دالٌّ علَى الحُجَّةِ.^۵

۳۲۳۶

قرآن

قرآن:

«و براستى كه تو را سبع المثانى (سوره فاتحه) و قرآن بزرگ عطا كرديم».

«و قطعاً قرآن را براى پند آموزى آسان كرده ايم. پس آيا پند گيرنده اى هست؟».

حديث :

۱۶۵۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ وقتى به ايشان گفته شد: بزودى امّت تو گرفتار فتن ) فرمود : كتاب گرامى خدا، همان كه باطل نه از پيش و نه از پس بدو راه نيابد، فرود آمده [و ]از سوى حكيمى ستوده است. هر كه علم را در جز قرآن بجويد، خداوند گمراهش كند.

۱۶۵۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :قرآن، قسمتى از آن قسمت ديگرش را تصديق مى كند. پس، شما برخى از آن را به وسيله برخى ديگرش، تكذيب نكنيد (نگوييد اين آيه با فلان آيه نمى خواند و ناسازگار است).

۱۶۵۷۳.امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در خطبه اى فرمود : در زيستن خيرى نيست، مگر براى شنونده فهميده يا داناى گويا. اى مردم! شما در زمان آرامش و صلح هستيد و شما را به شتاب مى برند. شاهديد كه شب و روز، هر جديدى را كهنه مى كنند و هر دورى را نزديك مى گردانند و هر و عده اى را به سر مى آورند. پس، براى ميدان مسابقه دور و درازى كه در پيش داريد، آماده كوشش گرديد. مقداد عرض كرد: اى پيامبر خدا! آرامش و صلح يعنى چه؟ فرمود: [دنيا، سراى ]آزمايش و سپرى شدن است. پس، هرگاه كارها همچون پاره هاى شب تار بر شما مشتبه و مبهم گشت، به قرآن روى آوريد. كه آن شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته است و شاكى و خصمى است كه شكايتش قبول مى شود. هر كه آن را فراپيش خود قرار دهد، او را به سوى بهشت كشاند و هركه پشت سرش اندازد، او را به دوزخ كشاند. قرآن راهنماى به سوى بهترين راه است. جدا كننده [ميان حق و باطل] است و شوخى نيست. ظاهرى دارد و باطنى. ظاهرش حكم و دستور است و باطنش دانشى ژرف. شگفتيهاى دريايش بى شمار است و دانايانش از آن سير نمى شوند. قرآن ريسمان محكم خداست، قرآن راه راست است... در قرآن است چراغهاى هدايت و پرتوگاههاى حكمت و قرآن راهنماى به حجّت و برهان است.

1.الحِجر : ۸۷.

2.القمر : ۱۷.

3.تفسير العيّاشيّ : ۱/۶/۱۱. اُنظر تمام الحديث.

4.كنز العمّال : ۲۸۶۱.

5.كنز العمّال : ۴۰۲۷.