۱۶۴۱۹.عنه عليه السلام :ضَع فَخرَكَ. و احطُطْ كِبرَكَ. و اذكُرْ قَبرَكَ. فإنَّ علَيهِ مَمَرَّكَ.^۱

۱۶۴۲۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :انظُروا إلى هذهِ القُبورِ سُطورا بأفناءِ الدُّورِ. تَدانَوا في خِطَطِهِم. و قَرُبوا في مَزارِهِم. و بَعُدوا في لِقائهِم. عَمَّرُوا فَخَرَّبُوا. و أنِسُوا فَاُوحِشُوا. و سَكَنُوا فاُزعِجُوا. و قَطَنوا فَرَحَلوا.^۲

۱۶۴۲۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ لِلقَبرِ كلاما في كُلِّ يَوم. يقولُ : أنا بَيتُ الغُربَةِ. أنا بَيتُ الوَحشَةِ. أنا بَيتُ الدُّودِ. أنا القَبرُ. أنا رَوضَةٌ مِن رِياضِ الجَنّةِ أو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النارِ.^۳

۱۶۴۲۲.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ( ـ عندَ قَبرٍ ـ ) : إنّ شيئا هذا آخِرُهُ لَحَقيقٌ أن يُزهَدَ في أوَّلِهِ. و إنّ شيئا هذا أوَّلُهُ لَحَقيقٌ أن يُخافَ آخِرُهُ.^۴

۳۲۱۰

سُؤالُ القَبرِ

۱۶۴۲۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ( ـ في قولِهِ تعالى : {Q} «يُثَبِّتُ اللّه ُ الّذين ) : في القَبرِ إذا سُئلَ المَوتى.^۵

۱۶۴۱۹.امام على عليه السلام :فخر فروشى را فروگذار و كبر و غرور را به كنار نه و گور خود را به ياد آر؛ زيرا كه گذرگاه تو آن جاست.

۱۶۴۲۰.امام باقر عليه السلام :به اين گورها بنگريد، كه چونان خطوطى در ميدان جلو خانه ها نقش بسته اند. لحدهايشان به هم نزديك و آرامگاههايشان پَهلوى هم است. اما قدرت ديدار يكديگر را ندارند. [در دنيا ]ساختند و ويران كردند. انس گرفتند و سپس از هم جدا و تنها شدند. جاى گزيدند و سپس بيرون رانده شدند و رحل اقامت افكندند و آن گاه كوچيدند.

۱۶۴۲۱.امام صادق عليه السلام :قبر را هر روز سخنى است كه مى گويد: من خانه غربتم، من خانه تنهايى ام، من خانه كرمها هستم، من قبرم، من باغى از باغهاى بهشت يا گودالى از گودالهاى دوزخم.

۱۶۴۲۲.امام كاظم عليه السلام ( ـ در كنار يك گور ـ ) فرمود : چيزى كه پايانش اين است، سزاست كه از همان آغاز دل از آن بركَنند و چيزى كه آغازش اين است. بجاست كه از پايانش بترسند.

۳۲۱۰

سؤال قبر

۱۶۴۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ( ـ درباره آيه: «خداوند كسانى را كه ايمان آورده اند ) فرمود : مراد در قبر و به هنگام سؤال از مردگان است.

1.نهج البلاغة: الخطبة ۱۵۳.

2.. بحار الأنوار: ۷۸/۱۷۱/۴.

3.الكافي: ۳/۲۴۲/۲.

4.. معاني الأخبار : ۳۴۳/۱.

5.بحار الأنوار : ۶/۲۲۸/۲۹.