۱۵۱۲۲.عنه عليه السلام ( ـ لَمّا سَألَهُ عبدُ الأعلى: عَلِّمْني عِظَةً أتّ ) : إنَّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أتاهُ رجُلٌ فَقالَ لَهُ : يا رسولَ اللّه ِ. عَلِّمْني عِظَةً أتَّعِظُ بِها. فقالَ لَهُ : انطَلِقْ و لا تَغضَبْ. ثُمّ أعادَ إلَيهِ فقالَ لَهُ : اِنطَلِقْ و لا تَغضَبْ ـ ثلاثَ مَرَّاتٍ ـ.^۱

۱۵۱۲۳.عنه عليه السلام :الغَضَبُ مَمحَقَةٌ لِقَلبِ الحَكيمِ.^۲

۳۰۲۶

الغَضَبُ جَمرَةٌ مِنَ الشَّيطانِ

۱۵۱۲۴.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :الغَضَبُ جَمرَةٌ مِن الشيطانِ.^۳

۱۵۱۲۵.عنه صلى الله عليه و آله :ألا و إنَّ الغَضَبَ جَمرَةٌ في قَلبِ ابنِ آدمَ. أ ما رَأيتُم إلى حُمرَةِ عَينَيهِ و انتِفاخِ أوداجِهِ ؟! فَمَن أحَسَّ بِشيءٍ مِن ذلكَ فَلْيَلصَقْ بالأرضِ.^۴

۱۵۱۲۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الغَضَبُ نارُ القُلوبِ.^۵

۱۵۱۲۷.عنه عليه السلام :الغَضَبُ نارٌ مُوقَدَةٌ. مَن كَظَمَهُ أطفَأها. و مَن أطلَقَهُ كانَ أوَّلَ مُحتَرِقٍ بها.^۶

۱۵۱۲۲.امام صادق عليه السلام ( ـ به عبد الاعلى وقتى به ايشان عرض كرد : مرا اندرز ) فرمود : مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : اى پيامبر خدا! مرا اندرزى بياموزيد كه آن را به كار بندم. حضرت به او فرمود : برو و خشمگين مشو. مرد سخن خود را تكرار كرد، پيامبر باز فرمود : برو و خشمگين مشو. اين پرسش و پاسخ سه بار تكرار شد.

۱۵۱۲۳.امام صادق عليه السلام :خشم، نابود كننده دل شخص حكيم است.

۳۰۲۶

خشم، اخگرى است از شيطان

۱۵۱۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خشم، اخگرى است از شيطان.

۱۵۱۲۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بدانيد كه خشم اخگرى است در دل فرزند آدم. مگر نمى بينيد كه چشمانش سرخ مى شود و رگهاى گردنش باد مى كند. هر كس احساس كرد كه به خشم در آمده است، بايد به زمين بچسبد (بنشيند).

۱۵۱۲۶.امام على عليه السلام :خشم، آتش دلهاست.

۱۵۱۲۷.امام على عليه السلام :خشم، آتشى فروزان است. هر كس خشم خود را فرو خورد، اين آتش را خاموش كرده است و هر كس جلو آن را رها كند، پيش از هر كس، خودش در آن آتش مى سوزد.

1.الكافي : ۲/۳۰۳/۵.

2.الكافي : ۲/۳۰۵/۱۳.

3.بحار الأنوار : ۷۳/۲۶۵/۱۵.

4.الترغيب و الترهيب : ۳/۴۴۸/۱۰.

5.غرر الحكم : ۹۶۵.

6.غرر الحكم : ۱۷۸۷.