۲۹۸۸

المَغبونونَ

۱۴۹۲۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :المَغبونُ مَن باعَ جَنَّةً عَلِيَّةً. بمَعصيَةٍ دَنِيَّةٍ.^۱

۱۴۹۲۲.عنه عليه السلام :إنّكَ ليسَ بايِعا شيئا مِن دِينِكَ و عِرضِكَ بِثَمَنٍ. و المَغبونُ مَن غَبَنَ نَفسَهُ مِن اللّه ِ.^۲

۱۴۹۲۳.عنه عليه السلام :المَغبونُ مَن شُغِل بالدنيا. وفاتَهُ حَظُّهُ مِن الآخِرَةِ.^۳

۱۴۹۲۴.عنه عليه السلام :الدنيا صَفقَةُ مَغبونٍ. و الإنسانُ مَغبونٌ بها.^۴

۱۴۹۲۵.عنه عليه السلام :التَّقصيرُ في حُسنِ العَمَلِ إذا وَثِقتَ بِالثَّوابِ علَيهِ غَبنٌ.^۵

۱۴۹۲۶.مصباحُ الشريعة ( ـ فيما نسبه إلى الإمام الصّادق عليه السلام ـ ) : مَن كانَ الأخذُ أحَبَّ إلَيهِ مِنَ العَطاءِ فهو مَغبونٌ ؛ لأنّهُ يَرَى العاجِلَ بغَفلَتِهِ أفضَلَ مِن الآجِلِ.^۶

۲۹۸۸

مغبونان

۱۴۹۲۱.امام على عليه السلام :مغبون كسى است كه بهشت برين را به گناهى پست بفروشد.

۱۴۹۲۲.امام على عليه السلام :چيزى از دين و آبروى خود را به هيچ بهايى مفروش و مغبون كسى است كه در معامله با خدا خود را مغبون كند.

۱۴۹۲۳.امام على عليه السلام :مغبون كسى است كه به دنيا مشغول شود و بهره آخرت خود را از دست دهد.

۱۴۹۲۴.امام على عليه السلام :داد و ستد با دنيا غبن است و مغبون انسان.

۱۴۹۲۵.امام على عليه السلام :كوتاهى كردن در كار نيك چون به پاداش آن اطمينان دارى، يك غَبن است.

۱۴۹۲۶.مصباح الشريعة ( ـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ) : هر كس بيشتر دوست داشته باشد چيزى بگيرد تا چيزى بدهد، او مغبون است ؛ زيرا چنين كسى، به سبب غفلت و نادانى، دنيا را برتر از آخرت مى بيند.

1.غرر الحكم : ۱۳۵۲.

2.بحار الأنوار : ۷۷/۲۱۵.

3.غرر الحكم : ۲۰۱۰.

4.غرر الحكم : ۱۸۸۳.

5.نهج البلاغة : الحكمة ۳۸۴.

6.مصباح الشريعة : ۳۰۴.