۲۹۳۲

نَفخَةُ الصَّعقِ

الكتاب :

وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ مَنْ فِي الأرْضِ إِلاَّ مَنْ شاءَ اللّه ُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ».^۱

ما يَنْظُرُونَ إِلاَّ صَيْحَةً واحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ يَخِصِّمُونَ * فَلا يَسْتَطِيعُونَ تَوْصِيَةً وَ لا إِلى أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ».^۲

الحديث :

۱۴۵۹۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :يُنفَخُ فِي الصُّورِ. فَتَزهَقُ كُلُّ مُهجَةٍ. و تَبكَمُ كُلُّ لَهجَةٍ. و تَذِلُّ الشُّمُّ الشَّوامِخُ. و الصُّمُّ الرَّواسِخُ. فَيَصِيرُ صَلدُها سَرابا رَقرَقا. و مَعهَدُها قاعا سَملَقا^۳.^۴

۲۹۳۲

نفخه بيهوش كننده

قرآن :

«و در صور دميده شود، پس هر كه در آسمانها و هر كه در زمين است - جز آنها كه خدا بخواهد - بيهوش شوند (بميرند)، سپس بار ديگر در صور دميده شود، پس ناگهان از جاى خود بر مى خيزند و مى نگرند».

«انتظار نكشند مگر بانگى سهمگين را كه در حالى كه سرگرم ستيزه هستند فرو گيردشان. آن چنان كه ياراى وصيّتى را نداشته باشند و نتوانند نزد كسان خويش باز گردند».

حديث :

۱۴۵۹۱.امام على عليه السلام :در صور دميده مى شود و آن گاه هر جانى از بدن به در مى رود و هر زبانى لال مى شود و كوههاى برافراشته و سنگهاى محكم و استوار خُرد مى شوند و دَر هم مى ريزند و سنگهاى سخت چون سرابى درخشان در نظر آيد و جاى آنها هموار و صاف گردد.

1.الزمر : ۶۸.

2.يس : ۴۹. ۵۰.

3.نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۵.

4.الشَّمَمُ محرّكة : ارتفاع الجبل ؛ أي تذلّ الجبال العالية و الأحجار الثابتة. و الصلد: الصُّلب الشديد. و الرَّقرقة: بصيص الشراب و تلألؤه. و معهدها: أي ما عهد منزلاً للناس و مسكنا. و القاع: المستوي من الأرض. و السملق : الأرض المستوية الجرداء التي لا شجر فيها. (كما في بحار الأنوار : ۷/۱۱۵).