۲۰۷۴

الحَثُّ عَلى أداءِ الشَّهادَةِ

الكتاب :

و الَّذِينَ هُمْ بِشَهاداتِهِمْ قائمُونَ».^۱

وَ أقِيْمُوا الشَّهادَةَ للّه ِِ».^۲

الحديث :

۹۸۷۰.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :مَن شَهِدَ شهادَةَ حَقٍّ لِيُحيِيَ بها حَقَّ امرِئٍ مُسلمٍ أتى يَومَ القِيامَةِ و لِوَجهِهِ نُورٌ مَدَّ البَصَرِ. يَعرِفُهُ الخلايِقُ بِاسمِهِ و نَسَبِهِ.^۳

۲۰۷۵

النَّهيُ عَنِ التَّقاعُسِ عَنِ الشَّهادَةِ

الكتاب :

وَ لا يَأبَ الشُّهَداءُ إذا ما دُعُوا».^۴

الحديث :

۹۸۷۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ( ـ في قوله تعالى : {Q} «و لا يَأْبَ الشُّهَداءُ إذ ) : أي مَن كانَ في عُنُقِهِ شهادَةٌ. فلا يَأبَ إذا دُعِيَ لإِقامَتِها. وَ لْيُقِمْها وَ لْيَنصَحْ فيها. و لا يَأخُذْهُ فِيها لَومَةُ لائمٍ. و لْيَأمُرْ بِالمَعروفِ. وَ لْيَنْهَ عنِ المُنْكَرِ.^۵

۲۰۷۴

ترغيب به شهادت دادن

قرآن :

«و آنان كه به شهادتهاى خود پايبندند».

«و براى خدا شهادت را [به راستى] ادا كنيد».

حديث :

۹۸۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه براى زنده كردن حقّ يك نفر مسلمان شهادت حقّ بدهد. روز قيامت در حالى آورده مى شود كه نور چهره اش تا چشم كار مى كند ديده مى شود و خلايق او را به نام و نسب مى شناسد.

۲۰۷۵

نهى از خوددارى از شهادت دادن

قرآن :

«و شاهدان چون [به شهادت دادن] فرا خوانده شوند نبايد خوددارى كنند».

حديث :

۹۸۷۱.امام على عليه السلام ( ـ درباره آيه: «و شاهدان چون [به شهادت ]فرا خوانده ) فرمود : يعنى كسى كه شاهد بودن بر امرى را پذيرفته باشد، نبايد وقتى به شهادت دادن فراخوانده شد امتناع ورزد. بلكه بايد شهادت دهد و صادقانه هم شهادت دهد و از سرزنش هيچ سرزنشگرى نترسد و بايد به نيكى فرمان دهد و از بدى باز دارد.

1.المعارج : ۳۳.

2.الطلاق : ۲.

3.بحار الأنوار : ۱۰۴/۳۱۱/۹.

4.البقرة : ۲۸۲.

5.بحار الأنوار : ۱۰۴/۳۱۳/۲۲.