۱۱۰۵۳.عنه عليه السلام :إنّ المَيِّتَ إذا ماتَ بَعَثَ اللّه ُ مَلَكا إلى أوجَعِ أهلِهِ، فَمَسَحَ على قَلبِهِ فَأنساهُ لَوعَةَ الحُزنِ، و لو لا ذلكَ لَم تَعمُرِ الدنيا.^۱

۲۳۱۴

الشَّماتَةُ بِالمُصابِ

۱۱۰۵۴.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :لا تُظهِرِ الشَّماتَةَ بأخيكَ فَيَرحَمَهُ اللّه ُ و يَبتَليَكَ.^۲

۱۱۰۵۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا تُبدِ الشَّماتَةَ لأخيكَ ؛ فَيَرحَمَهُ اللّه ُ و يُصَيِّرَها بكَ.^۳

۱۱۰۵۶.عنه عليه السلام :مَن شَمِتَ بمُصيبَةٍ نَزَلَت بأخِيهِ لَم يَخرُجْ مِن الدنيا حتّى يُفتَتَنَ.^۴

(انظر) عنوان ۳۸۱ «التعيير».

۱۱۰۵۳.امام صادق عليه السلام :هرگاه كسى بميرد، خداوند فرشته اى را به سوى دردمندترين عضو خانواده او مى فرستد. پس بر قلب او دستى مى كشد و سوز و گداز غم را از ياد او مى برد و اگر چنين نبود، دنيا آباد نمى شد.

۲۳۱۴

شاد شدن از مصيبت و گرفتارى ديگران

۱۱۰۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از مصيبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن ؛ كه خداوند به او رحم مى كند و تو را گرفتار مى سازد.

۱۱۰۵۵.امام صادق عليه السلام :در مصيبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن، كه خداوند به او رحم مى كند و آن مصيبت را به سوى تو مى كشاند.

۱۱۰۵۶.امام صادق عليه السلام :هر كه از مصيبتى كه به برادرش مى رسد شاد شود، از دنيا نرود تا آن كه خود گرفتار گردد.

1.الكافي : ۳/۲۲۷/۱.

2.الأمالي للصدوق : ۲۹۷/۳۳۱.

3.الكافي : ۲/۳۵۹/۱.

4.الكافي : ۲/۳۵۹/۱.