۲۳۰۰

المُصيبَةُ العُظمى

۱۱۰۱۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ( ـ لِرَجُلٍ قدِ اشتَدَّ جَزَعُهُ على وَلَدِهِ ـ ) : يا هذا جَزِعتَ لِلمُصيبَةِ الصُّغرى، و غَفَلتَ عنِ المُصيبَةِ الكُبرى ! و لو كنتَ لِما صارَ إليه وَلَدُكَ مُستَعِدّا لَما اشـتَدَّ علَيه جَزَعُكَ. فَمُصابُكَ بتَركِكَ الاستِعدادَ لَهُ أعظَمُ مِن مُصابِكَ بوَلَدِكَ.^۱

۱۱۰۱۳.عنه عليه السلام ( ـ في مَعنَى التَّعزيَةِ ـ ) : إن كانَ هذا المَيِّتُ قد قَرَّبَكَ مَوتُهُ مِن رَبِّكَ أو باعَدَكَ عن ذَنبِكَ فهذهِ لَيسَت مُصيبَةً، و لكنّها لَكَ رَحمَةٌ و علَيكَ نِعمَةٌ، و إن كان ما وَعَظَكَ و لا باعَدَكَ عن ذَنبِكَ، و لا قَرَّبَكَ مِن رَبِّكَ فمُصيبَتُكَ بقَساوَةِ قَلبِكَ أعظَمُ مِن مُصيبَتِكَ بِمَيِّتِكَ، إن كنتَ عارِفا بربِّكَ.^۲

۲۳۰۱

الاستِرجاعُ عِندَ المُصيبَةِ

الكتاب :

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرِينَ * الَّذِينَ إذا أصابَتْهُمْ مُصِيْبَةٌ قالُوا إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَيهِ راجِعُونَ».^۳

۲۳۰۰

مصيبت بزرگ

۱۱۰۱۲.امام صادق عليه السلام ( ـ به مردى كه در مرگ فرزندش سخت بيتابى مى كرد ـ ) فرمود : اى مرد! تو در كوچكترين مصيبت بيتابى مى كنى و از بزرگترين مصيبت غافلى! اگر براى آن جايى كه فرزندت رفت. آماده بودى هرگز براى او بيتابى نمى كردى. مصيبت آماده نشدنِ تو براى آن روز، بزرگتر از مصيبتِ فرزند توست.

۱۱۰۱۳.امام صادق عليه السلام ( ـ در معناى تسليت دادن ـ ) فرمود : اگر مرگ اين ميّت تو را به پروردگارت نزديك يا از گناهت دور كرده باشد. اين مصيبت نيست. بلكه براى تو رحمتى و نعمتى است ؛ اما اگر مرگ او تو را پند نداده و از گناهت دور نكرده و به پروردگارت نزديك نساخته باشد. مصيبتِ سخت دلى تو بزرگتر از مصيبتِ مرگ ميّت توست ؛ اگر پروردگارت را بشناسى.

۲۳۰۱

استرجاع در هنگام مصيبت

قرآن :

«و قطعاً شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و نفوس و محصولات بيازماييم و شكيبايان را نويد ده. همانان كه چون مصيبتى بديشان رسد گويند : ما از خداييم و به سوى او باز مى گرديم».

1.عيون أخبار الرِّضا : ۲/۵/۱۰.

2.فلاح السائل : ۱۶۷/۷۸.

3.البقرة : ۱۵۵، ۱۵۶.