۷۹۸۸.عنه عليه السلام ( ـ في وصفِ المَأخُوذِينَ على الغِرَّةِ في حالِ الا ) : فهُو يَعَضُّ يَدَهُ نَدامةً على ما أصحَرَ لَهُ عندَ المَوتِ مِن أمرِهِ. و يَزهَدُ فيما كانَ يَرغَبُ فيهِ أيّامَ عُمُرِهِ. و يَتَمَنّى أنَّ الذي كانَ يَغبِطُهُ بها و يَحسُدُهُ علَيها قد حازَها دُونَهُ !^۱

(انظر) الزهد : باب ۱۶۱۶.
النور : باب ۳۹۰۲.

۱۶۳۰

النَّوادِرُ

۷۹۸۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَكُنْ مِمَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ بِعَمَلِ الدنيا... يقولُ في الدنيا قَولَ الزاهِدينَ. و يَعمَلُ فيها عَمَلَ الراغِبِينَ.^۲

۷۹۹۰.عنه عليه السلام :أفضَلُ الزُّهدِ إخفاءُ الزُّهدِ.^۳

۷۹۹۱.عنه عليه السلام :إذا هَرَبَ الزاهدُ مِنَ الناسِ فاطْلُبْهُ. إذا طَلَبَ الزاهدُ الناسَ فاهْرُبْ مِنهُ.^۴

۷۹۹۲.المسيحُ عليه السلام :يا بَنِي إسرائيلَ. لا تَأسَوا على ما فاتَكُم مِن دُنياكُم إذا سَلِمَ دِينُكُم كما لا يَأسى أهلُ الدنيا على ما فاتَهُم مِن دِينِهِم إذا سَلِمَتْ دُنياهُم.^۵

۷۹۸۸.امام على عليه السلام ( ـ در وصف كسانى كه ناگاه در چنگال مرگ گرفتار مى شو ) فرمود : او. بر اثر آنچه هنگام مرگ برايش آشكار شده است. دست خود را از پشيمانى مى گزد و بدانچه در روزهاى زندگانى اش بدان مايل بوده. بى رغبت مى شود و آرزو مى كند كه اى كاش آن كسى كه حسرت او را مى خورد و بر وى حسادت مى ورزيد، اين اموال را گرد آورده بود نه او!

۱۶۳۰

گوناگون

۷۹۸۹.امام على عليه السلام :چونان كسى مباش كه با كار دنيايى آخرت را مى خواهد... در دنيا همچون مردمان زاهد سخن مى گويد و در عمل چون دنياخواهان رفتار مى كند.

۷۹۹۰.امام على عليه السلام :برترين زهد. پوشيده داشتن زهد است.

۷۹۹۱.امام على عليه السلام :هر گاه زاهد از مردم گريزان شد. در طلب او برآى و هرگاه زاهد در طلب مردم برآمد. از او گريزان شو.

۷۹۹۲.مسيح عليه السلام :اى بنى اسرائيل! هر گاه دينتان سالم بود. براى از دست دادن دنياتان افسوس مخوريد. همچنان كه دنيا پرستان هر گاه دنيايشان سالم باشد. براى از دست دادن دينشان اندوهى به خود راه نمى دهند.

1.نهج البلاغة : الخطبة ۱۰۹.

2.بحار الأنوار : ۷۸/۶۸/۱۶.

3.نهج البلاغة : الحكمة ۲۸.

4.غرر الحكم : (۴۰۷۸ ـ ۴۰۷۹).

5.الأمالي للصدوق : ۵۸۵/۸۰۵.