۱۸۹۱

تَفسيرُ أسماءِ اللّه ِ

۹۰۹۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :اللّه ُ مُشتَقٌّ مِن إلهٍ. وَ إلهٌ يَقتَضِي مَألُوها. و الاسمُ غيرُ المُسَمّى. فَمَن عَبَدَ الاسمَ دُونَ المَعنى فَقَد كَفَرَ و لَم يَعبُدْ شيئا. و مَن عَبَدَ الاسمَ و المَعنى فَقد أشرَكَ و عَبَدَ الاثنَينِ. و مَن عَبَدَ المَعنى دُونَ الاِسمِ فذاكَ التَّوحيدُ.^۱

۹۰۹۷.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :أسماؤهُ تَعبِيرٌ. و أفعالُهُ تَفهيمٌ. و ذاتُهُ حَقيقَةٌ.^۲

۱۸۹۲

اسمُ اللّه ِ الأعظَمُ

الكتاب :

قالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِنَ الكِتابِ أنا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أنْ يَرْتَدَّ إلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرّا عِندَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أ أَشْكُرُ أمْ أكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ».^۳

۱۸۹۱

تفسير نامهاى خدا

۹۰۹۶.امام صادق عليه السلام :اللّه. مشتق از اِله (شيدايى يا تحيّر) است و اِله مقتضى و مستلزم وجود مألوه (معبودى) مى باشد و نام غير از صاحب نام است ؛ پس. هر كس تنها نام را بپرستد. كافر است و چيزى را عبادت نكرده است و هر كس نام و معنا. هر دو. را بپرستد. شرك ورزيده و دوگانه پرست شده است و هر كس تنها معنا (صاحب نام) را بپرستد. نه نام را. اين يكتا پرستى است.

۹۰۹۷.امام رضا عليه السلام :نامهاى او تعبير [ى از او ]است و افعالش تفهيم و ذاتش حقيقت.

۱۸۹۲

اسم اعظم خدا

قرآن :

«و آن كس كه از علم كتاب بهره اى داشت گفت : من پيش از آن كه چشم برهم زنى. آن را نزد تو مى آورم. چون آن را نزد خود ديد گفت : اين بخشش پروردگار من است. تا مرا بيازمايد كه سپاس مى گزارم يا كفران نعمت مى كنم. پس هركه سپاس گويد براى خود گفته است و هركه كفران ورزد پروردگار من بى نياز و كريم است».

1.التوحيد : ۲۲۱/۱۳.

2.التوحيد : ۳۶/۲.

3.النمل : ۴۰.