۱۷۲۳

النَّهيُ عَن سَبِّ الأشياءِ

۸۴۰۳.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :لا تَسُبُّوا الرِّياحَ فإنّها مَأمُورَةٌ. و لا تَسُبُّوا الجِبالَ و لا السّاعاتِ و لا الأيّامَ و لا اللَّيالِيَ فَتَأثَمُوا و تَرجِعَ علَيكُم.^۱

۸۴۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَسُبُّوا الرِّيحَ ؛ فإنّها مِن رَوْحِ اللّه ِ.^۲

۸۴۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَسُبُّوا الدَّهرَ. فإنَّ اللّه َ يقولُ: أنا الدَّهرُ. ليَ اللَّيلُ اُجِدُّهُ و اُبلِيهِ.^۳

۸۴۰۶.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَسُبُّوا الدَّهرَ ؛ فإنَّ اللّه َ هو الدهرُ.^۴

۱۷۲۴

النَّهيُ عَنِ التَّسابِّ

۸۴۰۷.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :المُتَسابّانِ ما قالا فَعَلى البادِي حتّى يَعتَدِيَ المَظلومُ.^۵

۸۴۰۸.بحار الأنوار عن رسولِ اللّه صلى الله عليه و آله :مِن أكبَرِ الكبائرِ أن يَسُبَّ الرجُلُ والِدَيهِ. قيلَ : و كيفَ يَسُبُّ والِدَيهِ ؟ ! قالَ : يَسُبُّ الرجُلَ فَيَسُبُّ أباهُ و اُمَّهُ.^۶

۱۷۲۳

نهى از ناسزا گفتن به اشياء

۸۴۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به بادها ناسزا مگوييد كه آنها [از جانب خداوند] مأمورند، و كوهها و ساعتها و لحظات و روزها و شبها را ناسزا نگوييد كه گنهكار مى شويد و به خودتان بر مى گردد.

۸۴۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :باد را ناسزا مگوييد ؛ زيرا آن از رحمت خداست.

۸۴۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به روزگار ناسزا مگوييد؛ زيرا خداوند مى فرمايد : روزگار من هستم. شب از من است و من آن را نو مى كنم و كهنه مى گردانم.

۸۴۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به روزگار ناسزا مگوييد ؛ زيرا خداوند همان [خالق] روزگار است.^۷

۱۷۲۴

نهى از ناسزاگويى به يكديگر

۸۴۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه دو نفر به يكديگر ناسزا بگويند، گناهش به گردن آغاز كننده آن است، مگر آن كه ستمديده از حدّ خود تجاوز كند.

۸۴۰۸.بحار الأنوار :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : از بزرگترين گناهان اين است كه آدمى پدر و مادر خود را دشنام دهد. عرض شد : چگونه كسى پدر و مادر خود را دشنام مى دهد؟ فرمود : كس ديگرى را دشنام مى دهد و او متقابلاً به پدر و مادر وى ناسزا مى گويد.

1.علل الشرائع : ۵۷۷/۱.

2.كنز العمّال : ۸۱۰۹.

3.كنز العمّال : ۸۱۴۱.

4.الإيضاح : ۹.

5.تنبيه الخواطر : ۱/۱۱۱.

6.بحار الأنوار : ۷۴/۴۶/۶.

7.منظور اين است كه منشأ كارهايى كه به دهر نسبت داده مى شود، خداوند است و بنا بر اين، ناسزاگويى به دهر، به خداوند باز مى گردد.