۵۹۲۷.عنه عليه السلام :مَن عَذَرَ ظالما بظُلمِهِ سَلَّطَ اللّه ُ علَيهِ مَن يَظلِمُهُ فإنْ دعا لَم يُستَجَبْ لَهُ. و لَم يَأجُرْهُ اللّه ُ على ظُلامَتِهِ.^۱

(انظر) الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر : باب ۲۶۴۸.

۱۲۱۴

أسبابُ بُط ءِ الاستِجابَةِ

۵۹۲۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا يُقَنِّطَنَّكَ إبطاءُ إجابتِهِ. فإنَّ العطيَّةَ على قَدْرِ النِّيَّةِ. و ربّما اُخِّرَتْ عنكَ الإجابةُ لِيَكونَ ذلكَ أعظَمَ لِأجرِ السائلِ و أجزَلَ لِعَطاءِ الآمِلِ. و ربّما سألتَ الشيءَ فلم تُؤْتاهُ و اُوتيتَ خيرا مِنهُ عاجِلاً أو آجِلاً. أو صُرِفَ عنكَ لِما هُوَ خيرٌ لكَ. فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبْتَهُ و فيهِ هلاكُ دينِكَ لو اُوتيتَهُ.^۲

۵۹۲۹.عنه عليه السلام :لا يُقَنِّطَنَّكَ تأخيرُ إجابةِ الدُّعاءِ. فإنَّ العطيّةَ على قَدْرِ النِّيّةِ.^۳

۵۹۳۰.عنه عليه السلام :لا تَستَبطِئْ إجابَةَ دُعائكَ و قد سَدَدتَ طريقَهُ بِالذُّنوبِ.^۴

۵۹۳۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ العبدَ لَيَدعو فيَقولُ اللّه ُ عزّ و جلّ لِلمَلَكينِ : قد اِستَجَبتُ لَهُ و لكنِ احبِسوهُ بحاجتِهِ. فإنّي اُحِبُّ أن أسمَعَ صوتَهُ. و إنَّ العبدَ لَيَدعو فيَقولُ اللّه ُ تَبارَكَ وَ تَعالى : عَجِّلُوا لَهُ حاجَتَهُ فإنّي اُبغِضُ صوتَهُ.^۵

۵۹۲۷.امام صادق عليه السلام :هر كه براى ستمِ ستمكارى عذر بتراشد (كارهاى او را توجيه كند) خداوند كسى را بر او مسلّط گرداند كه به وى ستم كند و در اين صورت چنانچه [براى رفع ستم از خود] دعا كند، دعايش مستجاب نشود و خداوند در برابر ستمديدگى اش به او اجر و پاداش ندهد.

۱۲۱۴

علل تأخير در استجابت دعا

۵۹۲۸.امام على عليه السلام :تأخير در اجابت دعا تو را نوميد نگرداند ؛ زيرا بخشش [خداوند] بسته به نيّت [او ]است ؛ چه بسا كه در برآوردن خواهشت تأخير شود تا بدين وسيله خواهنده را پاداش بزرگتر و اميدوار [به بخشش الهى] را بخشش بيشتر دهد ؛ بسا باشد كه چيزى بخواهى و به تو داده نشود اما دير يا زود بهتر از آن به تو داده شود. يا براى خير و مصلحت تو از تو دريغ شده است. و بسا خواسته اى كه اگر برآورده شود موجب نابودى و تباهى دين تو گردد.

۵۹۲۹.امام على عليه السلام :تأخير در اجابت دعا تو را نوميد نگرداند ؛ زيرا بخشش بستگى به نيّت دارد.

۵۹۳۰.امام على عليه السلام :وقتى با گناهان خود راه را بر دعايت بسته اى. تأخير در اجابت آن را دير مشمار.

۵۹۳۱.امام صادق عليه السلام :بُوَد كه بنده دعا كند و خداوند عزّ و جلّ به دو فرشته فرمايد : من دعاى او را مستجاب كردم اما حاجتش را نگه داريد ؛ زيرا دوست دارم صداى او را بشنوم. و شود كه بنده دعا كند و خداوند تبارك و تعالى فرمايد : زود خواسته اش را برآوريد كه من خوش ندارم صداى او را بشنوم.

1.الكافي : ۲/۳۳۴/۱۸.

2.كشف المحجّة : ۲۲۸.

3.غرر الحكم : ۱۰۳۵۶.

4.غرر الحكم : ۱۰۳۲۹.

5.الكافي : ۲/۴۸۹/۳.