امامت، روشن و غير قابل ترديد است.
دسته دوم، احاديثى كه منابع اهل سنّت از پيامبر خدا روايت كردهاند. اين احاديث نيز بر مبناى اهل سنّت از صحّت و اعتبار لازم برخوردارند؛ ليكن دلالت آنها به وضوح دلالت احاديث دسته اوّل نيست و از اين رو، احتمالات مختلفى در تبيين مقصود آنها ذكر شده است.
در اين پژوهش، علاوه بر ارزيابى سند اين دسته از احاديث، روشن خواهد شد كه مقصود آنها نيز چيزى جز مدلول احاديث دسته اوّل نيست:
۱. ارزيابى سند احاديث
در زمينه ارزيابى سند احاديث مربوط به تعداد خلفا، چند نكته قابل ذكر است:
الف - سند اين احاديث در منابع كهن و معتبر اهل سنّت۱ به جابر بن سَمُره و ابو جُحَيفه مىرسد.
ب - گزارش جابر بن سَمُره در نزد اهل سنّت. صحيح و معتبر است. بَغَوى در ارزيابى اين حديث مىگويد :
بر صحّت اين حديث. اتّفاق وجود دارد.۲
افزون بر اين. آلبانى، برخى طُرُق اين حديث را صحيح مىداند.۳ اين حديث همچنين در صحيح مسلم۴ و صحيح البخارى۵ روايت شده كه اين نقلها نيز نزد اهل سنّت معتبر شمرده مىشوند. هر چند در نقل بخارى به جاى «اثنا عشر خليفة». «اثنا
1.صحيح مسلم : ج ۶ ص ۳ و ۴. مسند ابن حنبل : ج ۵ ص ۸۷ - ۹۰. مسند أبى داوود : ج۲ ص۳۰۹ ح۴۲۸۰. صحيح ابن حبّان : ج۱۵ ص۴۴. المعجم الكبير : ج۲ ص۱۹۵ - ۲۳۲. تاريخ بغداد : ج۲ ص۱۲۴.
2.شرح السنّة : ج ۱۵ ص ۳۱.
3.سلسلة الأحاديث الصحيحة : ج ۱ ص ۶۵۱ ش ۳۷۶.
4.صحيح مسلم : ج۶ ص۳ و ۵.
5.صحيح البخارى : ج۸ ص۱۲۷.